Rouwen

Phoe wat is rouwen zwaar. Het verdriet is zo diep. Het is zo'n pijn die je voelt. Dat is niet uit te leggen. Er komt zoveel bij kijken. Het is keihard werken. Daarom is het ook niet zo gek dat ik iedere keer zo moe ben. En dat ik al ruim 7 kilo ben afgevallen. De huisarts maakt zich zorgen, toch maar even bloed laten prikken om te kijken of het niet wat anders is.
En dan ook mn hart. Mensen die mij beter kennen die weten dat ik regelmatig last heb van een extra slag. Heel veel mensen schijnen dit te hebben en het kan absoluut geen kwaad. Maar het voelt heel vervelend en wordt er ook heel moe van. Dit speelt de laatste tijd ook weer heel erg op en dat is heel vervelend. Betekend toch dat ik rustiger aan moet gaan doen. In het rouwen kan ik dat niet, dus zal ik dat moeten doen in mijn dagelijkse bezigheden. Wat vaker rustig op de bank gaan zitten met een boek ofzo. Nou dat is even wennen en omschakelen!! Maar goed, ik moet goed naar mezelf luisteren, anders ga ik maar door en daar heeft niemand wat aan. Moet meer hulp gaan vragen, dat vind ik lastig!

Zo merk ik dus dat na 8 maanden het eigenlijk alleen maar moeilijker wordt. Zeker omdat ik nu ook merk dat ik Jurrie steeds meer in het normale leven ga missen. Ik mis hem als ik sta te koken en hij dan uit zijn werk komt. Ik mis zijn mailtjes en smsjes die hij altijd stuurde als hij bijvoorbeeld Nick had weggebracht. Dit zijn allemaal dingen die al 2 jaar geleden zijn en ik mis het nu pas. Tot nu toe was ik de hele tijd aan vorig jaar aan het denken: toen kregen we nu deze uitslag, toen waren we daar en daar op vakantie enz.
Nu merk ik dus dat ik nu heimwee heb naar ons 'oude' leventje. En dat is heel zwaar.
De eenzaamheid is ook heel moeilijk. Ik heb heel veel lieve mensen om me heen hoor. Maar op heel veel momenten ben je toch alleen en je komt altijd weer alleen thuis.

Al met al is het behoorlijk zwaar. Maar ik wil niet klagen. Dit alles hoort bij het rouwproces en daar moet ik doorheen, of ik nou wil of niet. En ik sla me er doorheen! Jurrie zou enorm trots op ons zijn!!! Lieverd, wat missen we je!!

Liefs, Betty