Nou anders was het zeker!! Ik merkte dat ik erg terug dacht aan vorig jaar. Maar wat ook mee speelt is dat het steeds verder van je weg raakt. Afgelopen jaar kon ik nog denken: vorig jaar deden WE nu dit en dat. Dat kan ik nu ook niet meer, omdat WE al langer dan een jaar geleden is.
Ook realiseerde ik me dat ik Jurrie al een jaar niet gesproken heb, niet gezien heb en niet aangeraakt heb. Zo raar wat er allemaal door je heen kan gaan.
Op vrijdag 8 oktober is ’s morgens ook de steen op Jur z’n graf geplaatst. Ik ben erg tevreden over hoe de steen geworden is! Het is nu ook wel prettiger om naar het graf te gaan, moet ik zeggen. In het monument is ook een kastje verwerkt voor Nick, hij kan daar zijn tekeningen neerleggen. Dus ’s middags hebben we samen zijn spulletjes voor papa daar in gelegd.
’s Avonds had ik Jur z’n vrienden uitgenodigd (uiteraard zijn dit ook mijn vrienden!!). Het was een hele fijne avond met elkaar en ik wil dit elk jaar op de 8e met elkaar delen.
Ik heb die vrijdag ook heel veel smsjes, mailtjes, kaarten en telefoontjes gehad. Graag wil ik iedereen bedanken die die dag aan ons hebben gedacht!!!
Het waren dus best intensieve weken moet ik zeggen. Heb dus even weer een dipje gehad. Maar dat is prima en hoort erbij. Nick en ik gaan samen het tweede jaar beleven. Ook dat zal met ups en downs gaan. Maar we kunnen het aan! We blijven Jurrie enorm missen, in alles was we doen! Maar ook weten we dat hij enorm trots op ons zou zijn! We blijven van hem houden!!!
Ik heb besloten dat dit mijn laatste blog word. Ik had nooit verwacht dat ik het zo lang zou volhouden. Maar omdat het zo gewaardeerd werd heb ik het volgehouden. Het was voor mij ook zeker goed om te doen. Soms is het heerlijk om even van je af te schrijven. En wie weet, misschien dat ik ooit wel weer eens wat schrijf, ik weet het niet.
Daarom wil ik iedereen die mee heeft gelezen en met ons meeleven enorm bedanken voor de steun. En mailen of aanspreken mag en kan altijd!!
Posts
