Vrijdagavond 14 november 2008: twee dagen rust komen er aan!

Hallo allemaal, totaal geradbraakt in bed, maar voldaan!

Vandaag ben ik met vriendin Sandra naar Rotterdam geweest en is ze het grootste deel van de dag hier geweest als oppas, terwijl Betty op pad was met haar zussen. Sandra is haar beiden ouders verloren aan kanker en ik wist dat het wel eens een heftige dagje kon worden. We hebben het er uitgebreid over gehad, ik praat er zowieso niet veel meer over, tenminste we zijn inmiddels al weer wat weken verder en de versheid is er een beetje vanaf of zo, ik heb er niet altijd zin in ook, maar vandaag had het een andere lading en snapte ik er ook weer meer van had ik het gevoel.

Heel vermoeiend dat wel, maar wel weer leerzaam en toch ook het besef dat ik feitenlijk ben omsingeld door de dood (ja sorry, klinkt weer zwaar, ik wil Sandra in dit geval ook niet iets in d'r maag splitsen of een schuldgevoel aanpraten, maar ben juist erg dankbaar voor de gesprekken die we hebben gehad) het geef me juist nog meer wilskracht om te knokken voor een langer doorleven!

We hebben ook nog een stuk gelopen, bijna hardgelopen...dat was even doorbijten, maar wat mij betreft wel weer met een tred die ik in het verleden gewend was te lopen :-) Morgen zien we Sandra weer, ze woont met Boudewijn vlakbij de Kattensingel (zoek maar op in het stratenboek) waar Sint voorbij komt en ze zijn ook nog eens jarig!

Verders was het gezellig, bakkies thee gedronken en foto's gekeken van haar maaksels (sculpturen, schilderijen etc. etc.) Ik kijk in ieder geval terug op een leuke dag samen.

Betty was dus op een bank uit met haar zussen Cobie en Corine, toen die thuiskwamen was het hek helemaal van de dam, de bank heeft geen levertijd van 16 weken zoals gebruikelijk, maar is er donderdag al......ploink!! Het is een hangbank, eentje waar je lekker op onderuit kunt. Zakken vol met kussens waren er al meegenomen, 't afdingen op eettafelstoelen was alleen niet zo gelukt; jammer voor de verkoper, 't is gedeeltelijke verkoop of geen verkoop toch ? De kamer moet omgedraaid worden, dus we moeten nog iets organiseren met wat hulpkrachten, de oproep komt vanzelf de kant op van de vrijwilligers ;-)

Verder heb ik zonet de Margriet onder ogen gekregen (jeweetweldatblad) met een artikel over Nico Faaij en z'n vrouw Klaske die ik een tijd terug heb leren kennen via internet en ons hersentumor-lot. Indrukwekkend verhaal, gelijkend op dat van mij en ook weer iets wat het besef weer losmaakt. Het lezen zeker waard!

Nu, ik ga er mee stoppen voor vandaag, morgenochtend misschien alleen even een "hallo" en dan snel naar de intocht!

Welterusten allemaal!

Jur