2 maanden verder....het is december.......

We zijn de 2 maanden alweer gepasseerd. Wat gaat het snel. Al 2 maanden zonder Jur, ongelofelijk. Ik mis hem zo intens. Ik had al eerder geschreven dat ik wel verwachtte dat de maand december moeilijk zou worden. Maar ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn. Het vliegt me soms zo aan dat alles en iedereen het gezellig maakt en plannen maakt met kerst en oud & nieuw. Gezellig, met elkaar, ja tuurlijk, maar ik mis toch echt iemand, ohh, dat doet echt pijn...heel moeilijk.

Vorige week was ik met mijn zus naar een groot tuincentrum waar ze een grote kerstshow hadden. Normaal vind ik dat altijd erg leuk, dus ik dacht, nu ook maar gewoon doen. Ik vertrok al met een brok in mijn keel en toen ik daar was........ik vond er niks aan! Raar is dat! Je beleeft het zo anders nu! Afgelopen weekend was ook wel het moeilijkste weekend tot nu toe. Zaterdag hebben we sinterklaas gevierd bij Jurrie z'n broer. Vorig jaar waren we daar ook, toen nog met Jur, nu zonder, maar uiteraard wel in onze gedachten! Maar Nick vond het allemaal reuze spannend en heeft er super van genoten!

Zondag ben ik met Nick naar vrienden gegaan, maar ik trok het niet. Na het eten ben ik naar huis gegaan, Nick mocht daar blijven spelen. Zo kon ik me even terugtrekken, had ik even nodig. Die dag vloog ook de december maand me erg aan. Al die gezelligheid. Terwijl ik daar normaal altijd van kan genieten en vond ik het altijd een leuke maand! Maar ja, het is niet leuk als je iemand moet missen. Dus waarom zou ik het huis gezellig maken? Waarom zou ik de kerstboom neerzetten? Tja, voor Nick? Ja dus! Tuurljk! Hij vind het super, dus oke, woensdagmiddag kwam m'n zus om te helpen. Voor mij had het niet gehoeven, ik zit nu 'gezellig' met de kerstboom aan, te bloggen. Ach ja, het hoor erbij.
Ontwijken van dingen doe ik dus zeker niet, al is dat wel heel moeilijk.

Vandaag zijn Nick en ik weer bij Jurrie z'n graf geweest. We hebben er een soort kastje neergezet, waar Nick zijn tekeningen en dingen in kan leggen, zodat ze niet wegwaaien enzo.
Ben ook nog benaderd door een bedrijf voor grafstenen. Moet binnenkort een steen uit gaan zoeken. Phoe, dat zal moeilijk worden. Denk dat ik dat maar in januari ga doe, eerst deze maand door zien te komen!

Ik heb onze ringen naar de juwelier gebracht. Zij gaan er een nieuwe ring van maken. Er komt nog een ring bij, zo worden het drie ringen, heel symbolisch, we zijn (waren) tenslotte met z'n drieën. Ben echt heel benieuwd hoe het eind resultaat gaat worden!

Zo zijn er nog veel dingen die gebeuren moeten. Jur z'n kleding bijvoorbeeld. Het hangt allemaal nog in de kast. Daar hangt het voorlopig ook wel prima. Maar het is wel moeilijk, elke dag zie je weer zijn kleren, schoenen, jas, gitaren enz. Ben vorige week bezig geweest met het sorteren van foto's van Jur. Ik heb een digitale fotolijst en daar heb ik al die foto's opgezet. Nick vind het geweldig. Nick was 3 toen Jur ziek werd, dus heeft hij geen of nauwelijks herinneringen van vóór zijn ziek zijn. Dus ook niet zo heel veel dat ze veel dingen samen deden. En daar heb ik gelukkig heel veel foto's van. Een paar keer per dag staat Nick voor het lijstje te genieten van hun foto's. 'Zit papa nu alwéér met mij te lezen?' hoor ik hem dan ineens zeggen! Geweldig! Dat zijn hele kostbare dingen!

Vergeet bijna te zeggen dat ik sinds vorige week ook weer 1 dag in de week probeer te werken. Was eigenlijk heel spontaan dat ik op maandagochtend dacht: ik ga vandaag maar proberen wat te gaan doen op de zaak. Iedereen was verbaasd dat ik er was! Maar het ging best oke, had er een goed gevoel bij.

Het is en blijft allemaal nog steeds zo onwerkelijk!

Groetjes Betty