4 maanden

Januari is alweer voorbij en februari is alweer op de helft. Wat gaat de tijd toch snel. Het is alweer een tijd geleden dat ik heb geblogd, ik vind het nog steeds raar om over mezelf te schrijven. Daarom doe ik het ook niet zo vaak en ik weet ook niet of ik het nog blijf doen. Ik zie het wel.
Hoe gaat het nu? Ik merk dat het beter gaat met me. December was echt een hele moeilijke maand. Als ik terug kijk dan zie ik eigenlijk een zwart gat. De eerst week van januari dacht ik nog: oke, het is nu januari, zou ik me nu beter moeten voelen? Nee! Dat was ook niet zo. Maar toch merkte ik in de loop van januari dat ik meer energie kreeg, meer zin in dingen. Krabbelde eigenlijk best wel op. Dat verbaasde me, maar vond het ook wel weer prettig om te merken dat het toch ook weer beter met me kon gaan. Wil niet zeggen dat ik Jurrie niet mis!! Die mis ik verschrikkelijk! Alles moet je alleen doen, het is en blijft heel heftig. Maar ik merk dat het langzaam aan een plekje krijgt in mijn leven.
Zo heb ik ook dingen opgepakt. Dingen waar ik vreselijk tegenop zag om te doen. Heb ik ook niet gepland, ik dacht, het komt vanzelf wel. En dat was ook zo. Op een avond dacht ik, laat ik er nu maar eens voor gaan zitten: het bedankkaartje. Ik wilde dit anders dan anders. Een kaartje waar iedereen een mooie herinnering aan heeft. En dat is me wel gelukt, denk ik. Ik ben heel tevreden en ik krijg veel positieve reacties.
Helaas heb ik al van een aantal mensen gehoord dat zij het kaartje niet ontvangen hebben, terwijl ik deze wel naar hun heb opgestuurd. Er is dus iets niet helemaal goed gegaan met de post. Dat vind ik vervelend. Maar moeilijk te achterhalen wie wel of geen kaartje heeft gehad. Daarom ook het kaartje op de blog. En mocht je geen kaart hebben gehad en en toch eentje willen, laat het me weten, ik heb er nog wat liggen!!
Dit heb ik dus opgepakt, zo heb ik vorige week ook zijn kleding opgeruimd. Ook dit vond ik heel moeilijk. Het eerste wat ik uit de kast haalde dat ging nog wel, het tweede ook, maar bij het derde hangertje werd het me toch wel teveel. Maar goed, heb rustig aan gedaan en het is goed gekomen. Heel raar om daar mee bezig te zijn. Wat ben ik aan het doen? Ging er vaak door me heen.
Zo pak ik iedere keer wat aan. Op mijn tijd. Ik merk dat dat het beste is. Het hoeft niet allemaal direct. Het komt vanzelf.
Met Nick gaat het goed. Ik merk wel dat hij steeds meer over papa gaat praten en ook vragen. En dat vind ik wel prettig. Hij begint een beetje los te komen, denk ik.