Goedemiddag, tikkie aan de late kant vandaag, sorry. Inmiddels een dag na de walk4brains, 't was een geslaagde dag en volgens Hart van Nederland hadden alle wandelaars (165) een hersentumor; da's niet mis hé..... .
Nu, vandaag flink brak zeg, de nacht was waardeloos, ik was gisteren flink moe, viel tot 4 keer toe ZWAAR snurkend in slaap, tot grote onvrede van Betty die me elke keer wakker stootte. Mijn voorstel om op zolder te gaan liggen vond ze ook niets, dus op gegeven ogenblik heb ik gekozen voor een soort waakstand, zodat Betty lekker in slaap kon vallen, ik kan tenslotte overdag ook rusten en slapen was mijn gedachte.
Vanmorgen was Michiel hier om bij te praten en als een soort van oppas, terwijl Betty naar de kerk was en Nick naar de creche. We hebben in het schitterende weer een onwijs lang stuk, voor mijn doen, gelopen....was het gisteren maar dit weer! Toen Betty en Nick terugkwamen zijn we naar m'n moeder en stiefvader Nico gegaan, daar hebben we gegeten....nog steeds was ik behoorlijk brak zeg.....pfew.. . Na het eten eigenlijk linea recta naar huis gegaan (saai hé) en weer naar bed, geslapen tot 5 uur. Nu begin ik langzaam op te krabbelen......dat is dus het ritme van een gemiddelde hersentumor/kankerpatient die nogal wat medicatie moet slikken vermoedelijk ?!
Nog een paar uurtjes en dan is het zover: Jurrie is jarig! Hieperdepiep! 't Zal wel een drukke en gezellige dag worden. Vandaag is het verder een kwestie van eten, nog een spelletje doen met elkaar, in bad en slapen.....diep en lekker slapen hopenlijk!
Tot morgen!
Jur
(zoals je ziet is de layout van de blog wat gewijzigd, ik vond de andere wel errrrg saai, 't is allemaal standaard spul overigens hoor..)
Video hart van nederland
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
1 opmerking:
Hoi Jurrie,
Lastig te beoordelen of jij zo moe wordt van de medicijnen of wat je allemaal aan de hand haalt. Rustig aan kan altijd nog zul je denken.
Mij heeft het nooit veel moeite gekost om kalm aan te doen maar terugkijkend lijkt het desondanks of ik altijd bezig ben. We keken net nog even het blog van de Anthonetta door. Dat was op zich al vermoeiend! Dat is i.h.a. wel het grappige van foto-albums. Je neemt in no-time een hele periode door. Hoe langer geleden, hoe melancholischer het effect.
Aangename verjaardag alvast!
Aad
Een reactie posten